The Oxymorons!

No Bro, it is not about you.. Now be at peace and continue with my most favourite post’s translation.. This original post was published in Tamil very long ago and yet got its first like just yesterday.. Since I am too fond of this, I am giving it a makeover in English.. And if this post has put a smile on your face, do record it on comments and spread the cheer.. 🙂

---

The Oxymorons!

There are some noises
Which defies the term noise..
The lapping of waves of the ocean
Does not disturb the serene silence..

There are some mistakes
Which looks poetic to our thoughts..
A toddler teaching the parent
Does become much more than a kid..

There are some silences
Which are deafening..
The silence in lovers’ tiff
Does belong to part of their conversation..

There are few poetic things
Which look utterly wrong..
The insults from a dear friend
Does never ever mean insults to either..

Are these due to
Wrong Words,
Wrong Meanings,
Or Wrong Interpretations?

These unanswerable questions
Are like the tides of the ocean,
They make us admire,
They become the content of poetry..

Yet,
The answers are never revealed,
Just as the tides never rest!

---

 Transliteration

muRaiyum muraNnum

sila OsaigaLum
nisabthamaai kaetkum..

alai kadalin
iRaichal yenO
sapthanNGaLil saervathe illai..

sila kaatchi piZhaigaLum
kavithaiyaai thOndRum..
thaGappansaamiyaai maaRum
kuZhanthaiGal yenO
kuZhanthaiGalaai therivathe illai..

sila mounanGalum
pAeriraichalaai kaetkum..
Oodal paesidum
mounam yenO
mounathin inam saervathe illai..

sila kavithaiGalum
kaatchip piZhaiyaaga theriyum..
nAesamiGu natpin
kObam yenO
kObathil saervathe illai..

ivai chorkutRamaa?
porutkutRamaa?
alla
paarkum paarvaiyaaLanin kuttRamaa?

vidaitheriyaa
intha kaeLviGaL
aaZhiyin chella alaiGal pola..
rasikka vaikum..
kaviporuLaaga maaRum..

aanaal yenRume
vidaiyum therivathillai..
alaigaLum Oyvathillai..

---

 முறையும் முரணும்

சில ஓசைகளும்
நிசப்தமாய் கேட்கும்..
அலை கடலின்
இறைச்சல் ஏனோ
சப்தங்களில் சேர்வதே இல்லை..

சில காட்சிப் பிழைகளும்
கவிதையாய் தோன்றும்..
தகப்பன்சாமியாய் மாறும்
குழந்தைகள் ஏனோ
குழந்தைகளாய் தெரிவதே இல்லை..

சில மௌனங்களும்
பேரிரைச்சலாய் கேட்கும்..
ஊடல் பேசிடும்
மௌனம் ஏனோ
மௌனத்தின் இனம் சேர்வதே இல்லை.

சில கவிதைகளும்
காட்சிப் பிழையாகத் தெரியும்..
நேசமிகு நட்பின்
கோபம் ஏனோ
கோபத்தில் சேர்வதே இல்லை..

இவை சொற்குற்றமா?
பொருட்குற்றமா?
அல்ல
பார்க்கும் பார்வையாளனின் குற்றமா?

விடைத்தெரியா
இந்த கேள்விகள்
ஆழியின் செல்ல அலைகள் போல..
இரசிக்க வைக்கும்..
கவிப் பொருளாக மாறும்..

ஆனால் என்றுமே
விடையும் தெரிவதில்லை..
அலைகளும் ஓய்வதில்லை..