Ahoy! Five years on board!

My blog did cross a pompous milestone of Five Years! And this is the first year, it had gone by without me blowing the trumpet for it..

I recently revamped the looks of my site. And thought of cleaning up my past posts. Since I am yet to grow strong within to call crap as crap, my old silly posts still stay, for now.. But I had better success with my drafts and this one needed to be posted on my blog..

I wrote this for my 100th post.. But I am much closer to my 500th right now.. So I have changed over those 100s of posts and might also claim to have grown a teensy bit.. Yet in the depth of my hearts, I still have a high pride of my blog and here below is one such pompous trumpet blowing post.. Reserve your judgements, till you read it till the very end..

Written on Feb 8, 2016

Now go grab a cup of coffee or chai and some refreshments so you won’t sleep in between this long post of ramble.. 😉

This is my 100th post!

It had taken a very long journey of two years to cross the two-thirds, while just one month was enough to complete the last one-third.

I have successfully managed to post a day on every day so far, in spite of the times I was inclined to not write up the next. I wanted to post daily, not out of some challenge or someone dared me to! I took this up voluntarily for a personal reason and this seems to work beautifully.

Now is the time to take a look back, so I would know what I have come across, so I could reassure myself that, I could go further and reach where I want to reach!

I had updated my Facebook page’s ‘About me’ as follows. Do take note that it was written more than a year back.

For those who can’t read or understand Tamil, feel free to jump to the English version..

எனக்கு கர்வம் மிக அதிகம்..
தமிழன் என்பதில்..

இந்த பக்கத்தின்
ஆதி,
அந்தம்,
கரு,
சூனியம்
அனைத்தும்
நான்,
எனது,
என்னுடையது
மட்டுமே..

இது அகந்தையா?

முடிவெடுக்கும் முன்
சில நிமிடங்கள் செலவிடவும்..
பின் வரும் குறிப்பில்..

என் சித்தாந்தம்
ஒரு சிற்பியிடம் கற்றது..

தன் சிலையால்
தன்னை
நிலைநிறுத்திக் கொண்டு
தன்னையே சிலையாக
சிலைக்குள் தொலைக்கும்
சிற்பியும்
சிறந்த ஆசான் தான்..

அவன் சிலை
கண்ணுக்கு புரியாத
உச்சி கோபுரத்திலோ,
கண் நிறையும்
கடவுளாகுமோ,
கடல் கொண்டு
புதைந்து போகுமோ..
அது அவனே
அறியாத இரகசியம்..

சிலை
காலச்சக்கரத்தில்
புலருமோ புதையுமோ,
கவலை ஏதுமில்லை..

ஏனெனில்,
அவன் இன்பம்
சிலை வடிப்பதில்,
சபை ஏற்றுவதில் அல்ல..

தன் அடையாளத்தை
சிறு மூலையில்
கையொப்பமென
சிலையை சிதைக்காது,
சிறு சிதறலும் இல்லா
சிற்பத்தில்
நிலைநிறுத்திக் கொள்ளும்
சிற்பியாக
உருமாற
உளமார
விழைகிறேன்..

என் இன்பம் எழுதுவதில்..
என் எழுத்தை இழந்தால்
தமிழ் மாண்டு விடாது..

எனினும் என் எழுத்து
கவிஞன் என மார்தட்டும்
சில கவிஞர்களை விடவும் சிறந்தது
என்ற கர்வம்
என் பாரதி எனக்கு புகட்டியது..

இங்கு யாரும் எவருடனும்
ஒப்பிட்டுப் பார்க்க
எந்த அவசியமும்
எனக்குப் புலப்படவில்லை..

ஏனெனில்
நாம் கடந்த பாதை வேறு..
செல்லும் இலக்கும் வேறு..
வழிப்போக்கனின்
குறுகிய கால
சிநேகமே இது..

என் எழுத்து
சொல்ல மறந்த
எந்த கதையும் புற உலகுக்கு
அவசியமற்றதே..

என் கவி உலகுக்கு
நானிட்ட முகத்திரையின்
பெயர் ஆதிரை..

ஆதிரை
அட்சயப் பாத்திரத்திற்கே
பிட்சையிட்டவள்..

இந்த ஆதிரைக்கு,
இந்தப் பக்கம்,
உலகிற்கு
தன் தடம் விட்டுச் செல்லும்
சிறு முயற்சி..

என் மனதில் பிறந்து,
என்னைக் கிழித்துக் கொண்டு
வெளி வந்த கவிக்குழந்தைகளின்
விடுதிகளுள்
இந்தப் பக்கமும் ஒன்று..

தன் பிள்ளையை
சான்றோன் எனக் கேட்டு
அகமகிழாதோர்
யாருளர்?

ஆனால்,
ஊர் வியக்க
மறுப்பினும்
மறப்பினும்
தன் பிள்ளையை
தாயறிவாள்..

உலகின் அங்கீகாரம்
அவள் சூட்டிய மணிமகுடத்தில்
மற்றுமொரு மணியே..

என் பிள்ளையைப் போற்றும் நேரம்
மீந்தால் மட்டுமே
என் பார்வை
புற உலகை எட்டிப் பார்க்கும்..

உங்கள் மழலைகளும் மகுடங்களும்
என் விழி வரம்பில் தவறினால்
இது தான் என் பதில்..

நான் உள்ளதில்
நிறைவு காண்கிறேன்..
நட்பு வட்டம் விரிவதில்
பெரும் ஈடுபாடு இல்லை..

என் எழுத்து
உங்களைக் கவர்ந்தால்
என்னைத் தொடருங்கள் (Follow)..

என் நட்பு வட்டத்தில்
இணைவதால்
உங்கள் நட்பு எண்ணிக்கை
கூடுவதைத் தவிர
வேறு எந்த மாற்றமும் இல்லை..

நம் கவிதைகள்
பகிர்வதைவிட
நம்மால்
சிறப்பாக உரையாட முடியாது!

இது வரை படித்தது என் வார்த்தைகளின் ஈர்ப்பால் மட்டுமெனில், என் வலைப்பக்கமும் உங்களை ஈர்க்கும்..

First and foremost,
Tamil is my mother
while English is my lover..

The operative words
in this profile are
I,
Me
and
Myself..

I don’t care
whether you like/share my posts or not..
So don’t expect me to like your posts..

Is this arrogance?

Before judging the above statements
read the following fully..

My philosophy is
to be the sculptor
who leaves his signature
in his work of art and
not as an scribble
in a corner of the art..

He never cares about
who all is gonna admire his work..

Or even care about
whether it will be
in the top of a temple,
in the Midland
for the entire world to see,
or whether it will be
one of those masterpieces
which gets drowned in the sea
and hence forbidden to the world..

The joy to me is in writing,
the likes and shares
are only to boost my ego..
And hence of
no true worth to anyone..

And also I’ve got
an inbuilt core,
which keeps on burning
to fuel my imagination..

I fear over-working of my brain,
hence please don’t bother
boosting your ego
with being an inspiration to me..

I treasure
every outcome of my words
into a post as a child,
conceived in the depths of my heart..

I know the worth of my words
and I am simply too busy
to be bothered about your opinion..

I’m not an ace in this field
and has a very very long way to reach there,
yet I’ve travelled a long path
to reach this point..

I don’t find any reasons
for any comparisons
between whatsoever and whosoever..

For we came through different roads
and are moving to different destinations..

We are here together
only for a short journey
as co-passengers..

So don’t you dare dream
to get my world changed
with your presence
for it’s already
quite content and complete
with what I’m already gifted..

The only change
with adding me as your friend
is an addition to your friend list
and nothing else changes..

If my words inspire you
or do whatever you assume / presume,
please feel free to follow..

Fair warning that,
you aren’t going to get
anything new
by becoming my friend..

Let our words talk..
And let’s stand aside and
just enjoy the show..

If you are still here, because my words kept you, and not for any other compulsive reasons, you might be interested in my blog too..

After a few months of posting the above, I edited the About me page in my blog as it looks now in the page “A Selfie of me”. There seems to be a vast difference in my attitude even then. Just because of few months of blogging.

Would I still say the same things about me today? Hmm.. Partly yes. There are certain things that has gone drastic changes, while some are still believed as earlier and if possible even stronger.The things I have noticed as changed since then:

I have more respect for my followers.
I do care about the likes, shares and comments (more so from few and not too much for other few)
Feel more gratitude for every single person visiting the blog.
Lost a bit of arrogance. (Right, I still got a long way to go)
A major change in my writing style and content.
- I can write even under pressure and with a schedule.
- I can write things in lighter sense too, without being too pompous with the words.
- I could simplify my language. (Honestly, I do regret a bit for losing those words in my post)
- The posts could be bit more fun than serious.

There ends the draft.

I am what I depict in my blog’s about page, as well as what’s written above. I am multi-faceted and have grown to accept myself little more gracefully and yet be ashamed of being so self-centered anywhere else except in the quoted post.

[Lifting my head to peep at the world with people other than me and some of them seems to be familiar from long past, from when I have not gone into hiding]

Oh, Thank YOU so much for sticking around here for years, despite my absence.. You are the very reason I dare to lift up my head at times.. 😉

And dear reader, yes, you, Thank you for bothering to read this lengthy ramble.. You might as well check my other posts to know I do write quite nicely at times..

Keep smiling and spread the cheer!
Aadhira 😊